“Ik geloof niet dat er een voorstelling is die mijn leven heeft veranderd. Het is eerder zo dat mijn leven een stuk leefbaarder werd door te ontdekken dat er poëzie is, en dat het daarin ondenkbaar is dat verdriet en schoonheid niet voortdurend uit elkaar geboren worden. Zo werd mijn jeugdeenzaamheid geen particulier probleem dat ik moest oplossen, maar deel van wat het betekent om mens te zijn. Kunst kan misschien de wereld niet redden, maar door voorstellingen te zien, door boeken en poëzie te lezen had ik voor het eerst in mijn leven het gevoel: ik wil deze wereld — wat in zekere zin een vorm van het redden van de wereld is.”
Etcetera bracht een nieuw nummer uit over kwetsbaarheid: ‘Binnenwerelds’. Via de link hieronder kan je het nummer lezen, met bijdragen van Rebekka de Wit en Suzanne Grotenhuis.