Vergezeld van een oude Hasselblad-camera reist Alexia Leysen voor De Standaard van mens tot mens, op zoek naar ieders comfort words: woorden die kracht geven wanneer het leven moeilijk doet.
‘Omdat je al van geluk mag spreken als je een paar keer kan niezen in dit korte leven, is het essentieel om de realiteit van het moment zo vaak mogelijk in de ogen te kijken. Zo word je je bewust van de situatie waarin je zit. Als die lastig is, moet je uitzoeken: wil en kan je er iets aan veranderen, of moet je ze accepteren? Toen mijn moeder vijf jaar geleden stierf, moest ik me bij die werkelijkheid neerleggen. De heling van die pijn vroeg allereerst om diepe aanvaarding, om niet weg te kijken. Daarnaast geldt ook: we missen het mooie van het nu, omdat we ons zo makkelijk verliezen in hersenspinsels of virtuele werelden. Nu ik een kind heb, moet ik mezelf daar extra aan herinneren. Omdat een baby ook vaak saai of net heel vermoeiend is, moet je steeds weer focussen op het waardevolle van het moment. Je wil niet na achttien jaar opkijken van je telefoon en je afvragen wat er nu weer is gebeurd, en wie die persoon is die je huis verlaat …’ (glimlacht)
‘In al haar helderheid trof deze wijsheid van zenmeester THICH NHAT HANH me tijdens mijn retraite in het meditatiecentrum Plum Village. Drie woorden die me als klein, handig gereedschap helpen in het dagelijkse leven, om me steeds weer bewust te worden van wat er aan de hand is. Ik heb de neiging overmatig bezig te zijn met toekomstplannen, dus het is wezenlijk om aldoor te beseffen: je bent er al. Maar ook dat dromen die je niet wil loslaten op een zeker ogenblik gerealiseerd moeten worden … Ik heb nog de actieve fantasie dat we op een dag in de natuur wonen, en dat ik er werk als schrijver en meubelmaker. Ik geraak immers in een meditatieve toestand als ik me op één ding kan focussen, dankzij de rust van de natuur, of wanneer ik in mijn lichaam kom. Dat kan door lang te fietsen of te klussen. Iets zinvols doen met je lijf is de handigste manier om dat hoofd eventjes stil te leggen – en te voelen: dit is het.’