Nieuws

  • Een wekelijkse column van Rebekka de Wit

    Een tijd geleden stond een artikel in de krant over klimaatdepressie. Het werd gedefinieerd als ‘verlammende somberte over toenemende klimaatverandering’. In het artikel werd een meisje geportretteerd dat al een tijd klimaattherapie volgde, omdat ze op den duur in bomen wilde klimmen om die te beschermen. Ze vertelde dat ze …

    11 oktober 2021
  • Suzanne schreef een nieuwe tekst voor de Maandagavond #28 over de crisis in de kinderopvang. Poolhert Productions bracht een fragment in beeld. "Het klopt niet dat de persoon die mijn dochter 5 dagen per week mee opvoedt (en dus dichter bij mijn gezin staat dan een huisarts, een oma of een …

    8 oktober 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit

    In de wachtkamer van de dokter lag de weekendkrant. Er stond een interview in met een historica die een boek heeft geschreven over vrijheid. Ik had geen zin om het te lezen. In die wachtkamer voelde ik me nogal onvrij door mijn rare klachten en had het gevoel dat het …

    4 oktober 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit

    Ooit had ik een tijd met iemand te maken die zich had voorgenomen om het woord ‘probleem’ niet meer te gebruiken, en in plaats daarvan de hele tijd sprak over ‘enorme uitdagingen’. Hij droeg gel in de laatste vier haren die hij nog had en laarzen van slangenleer. Ik heb …

    27 september 2021
  •  Tijdens het Gala van het Nederlands Theater Festival won De zaak Shell twee prijzen. Anoek Nuyens en Rebekka de Wit ontvingen de Regieprijs 2021 en Jaap Spijkers de Arlecchino 2021. De jury over de regie: “De zaak Shell is zowel haarscherp als verwarrend. De gedegen research is vertaald naar een sterke …

    20 september 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Bij de kustlijn staan twee meisjes, hooguit twee jaar, iets te bouwen. Ze staan stevig, hebben twee kwallen voor een soort poort gelegd. Ze zijn om op te eten, hun lichamen hebben iets weg van gerezen deeg en terwijl ik dit denk, registreer ik ook dat wanneer ze hun billen …

    20 september 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    ‘Verboden woord’ was vroeger een van mijn lievelingsspelletjes. Er werd iemand beschreven ‘ehmmm … klein …wit … beroemd..’ (Alice in Wonderland!), ‘kalend hoofd … acteur ...’ Het bleek dan Danny DeVito te zijn, waardoor Alice en Danny ineens onderdeel werden van hetzelfde spectrum. Je zou kunnen zeggen dat we als samenleving …

    13 september 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Er is ooit een experiment gedaan waarbij mensen in een wachtruimte zaten en er langzaam rook onder de deur door kwam. Iedereen bleef zitten, tot uiteindelijk één iemand opstond. Een kunstenaar, zo bleek. Dit verhaal ken ik vooral uit interviews met kunstenaars zelf, alsof dit experiment het ultieme bewijs was …

    6 september 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Ik liep de bibliotheek binnen en degene aan de balie riep meteen uit: ‘Ik ben er niet!’ ‘O’, zei ik en bleef staan. Na een tijdje vroeg ik: ‘Wie is er dan wel?’ Ze zuchtte. ‘Waarvoor is het?’ ‘Ik heb mijn pasje de vorige keer vergeten. Daar heb ik een e-mail over gekregen’ ‘Pasjes. …

    30 augustus 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Een wiskundige vertrok jaren geleden naar Afghanistan om te kijken naar de afwezigheid van de eeuwenoude Boeddhabeelden in een vallei. Die gigantische beelden waren in 2001 door de taliban opgeblazen en de wiskundige ging erheen omdat hij gefascineerd was door de vraag of afwezigheid ook een vorm van aanwezigheid is. …

    30 augustus 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit in De Standaard

    ‘En wat is het dan exact dat u eenzaam maakt?’ Het was een vraag die een schrijfster werd gesteld in een zaterdagkrant. Haar antwoord heb ik niet geregistreerd, misschien zelfs niet gelezen, want ik betrok de vraag meteen op mezelf en raakte geïrriteerd. Als ik exact wist wat mij eenzaam maakt, …

    16 augustus 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit

    Ik hou niet meer van dierentuinen. Wel ooit gedaan. Het zijn de tijden, denk ik, niet iets in mezelf dat veranderd is. Of met de tijden ook ik. Het is niet alleen dat ik me tegenwoordig ongemakkelijk voel bij de verhouding tussen mij en de dieren, en dat ik vind …

    9 augustus 2021
1 6 7 8 9 10 15