Nieuws

  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    ‘Verboden woord’ was vroeger een van mijn lievelingsspelletjes. Er werd iemand beschreven ‘ehmmm … klein …wit … beroemd..’ (Alice in Wonderland!), ‘kalend hoofd … acteur ...’ Het bleek dan Danny DeVito te zijn, waardoor Alice en Danny ineens onderdeel werden van hetzelfde spectrum. Je zou kunnen zeggen dat we als samenleving …

    13 september 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Er is ooit een experiment gedaan waarbij mensen in een wachtruimte zaten en er langzaam rook onder de deur door kwam. Iedereen bleef zitten, tot uiteindelijk één iemand opstond. Een kunstenaar, zo bleek. Dit verhaal ken ik vooral uit interviews met kunstenaars zelf, alsof dit experiment het ultieme bewijs was …

    6 september 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Ik liep de bibliotheek binnen en degene aan de balie riep meteen uit: ‘Ik ben er niet!’ ‘O’, zei ik en bleef staan. Na een tijdje vroeg ik: ‘Wie is er dan wel?’ Ze zuchtte. ‘Waarvoor is het?’ ‘Ik heb mijn pasje de vorige keer vergeten. Daar heb ik een e-mail over gekregen’ ‘Pasjes. …

    30 augustus 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Een wiskundige vertrok jaren geleden naar Afghanistan om te kijken naar de afwezigheid van de eeuwenoude Boeddhabeelden in een vallei. Die gigantische beelden waren in 2001 door de taliban opgeblazen en de wiskundige ging erheen omdat hij gefascineerd was door de vraag of afwezigheid ook een vorm van aanwezigheid is. …

    30 augustus 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit in De Standaard

    ‘En wat is het dan exact dat u eenzaam maakt?’ Het was een vraag die een schrijfster werd gesteld in een zaterdagkrant. Haar antwoord heb ik niet geregistreerd, misschien zelfs niet gelezen, want ik betrok de vraag meteen op mezelf en raakte geïrriteerd. Als ik exact wist wat mij eenzaam maakt, …

    16 augustus 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit

    Ik hou niet meer van dierentuinen. Wel ooit gedaan. Het zijn de tijden, denk ik, niet iets in mezelf dat veranderd is. Of met de tijden ook ik. Het is niet alleen dat ik me tegenwoordig ongemakkelijk voel bij de verhouding tussen mij en de dieren, en dat ik vind …

    9 augustus 2021
  • Wekelijkse column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Door een samenloop van omstandig­heden bracht mijn vader me naar de sporthal waar ik gevaccineerd zou worden, net als vroeger. Voor de vijf meter brede deur stond een man met allerlei zeezoogdieren op zijn arm getatoeëerd. Niet alleen tuimelaars, ook beloega’s, blauwe vinvissen en wat ik dacht te herkennen als …

    3 augustus 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Een meisje dat op het punt staat, nogal ongeduldig overigens, vrouw te worden, logeert in de tent naast mij met haar ouders. Ze draagt elke dag een T-shirt met daarop FRIENDSHIP IS FOREVER. O nee, dacht ik, welke idioot heeft dat op een T-shirt gezet? Een T-shirt voor 13-jarige meisjes, …

    26 juli 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Vrijwel nooit verlang ik terug naar mijn kindertijd. Kinderen zijn op zich, nou ja, niet leuk. Of zo herinner ik me de anderen om mij heen in ieder geval niet. Liefdesbriefjes bijvoorbeeld die werden onderschept in de klas en dan hardop voorgelezen, ook door mij, mijn eigen niet-moedigheid door niet …

    19 juli 2021
  • Nieuw adres

    We zijn definitief verhuisd van het pand in de Sint-Paulusstraat naar een nieuw gebouw op de Paardenmarkt. Alle toekomstige huisactiviteiten en - voorstellingen zullen vanaf nu daar doorgaan. Het volledige adres is: Paardenmarkt 111, 2000 Antwerpen. Ons telefoonnummer blijft hetzelfde.    

    12 juli 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit in De Standaard

    Tijdens de hittegolf vorig jaar raadde ­iemand mij aan om naar een begraafplaats te gaan. Dat heb ik destijds niet gedaan, maar toen ik vorige week min of meer per ongeluk op een begraafplaats terechtkwam, begreep ik het advies. De treurwilgen vormden een soort stolp van koelte en er was …

    3 juli 2021
  • Een nieuwe column van Rebekka de Wit in De Standaard

    De oudste broer van mijn moeder klaagt geregeld over het feit dat ‘je tegenwoordig niks meer mag zeggen’. Hij was ook de man die, toen zijn zusje ernstig ziek werd, een kaart stuurde met een lelie met daaronder de woorden Ver weg en toch dichtbij. Hij was op de Canarische …

    23 juni 2021
1 6 7 8 9 10 14